Peygamber (s.a.v.) Efendimize Cuma günü salavat getirmenin birçok fazileti vardır. Çokça salavat- ı şerîfe getirmek, Hz. Peygamber’e duyulan muhabbetin büyüklüğüne işarettir.
Yüce Allah Kur’an-ı Kerim’de şöyle buyurur:
“Şüphesiz ki Allah ve melekleri, Peygamber’e çokça salât ederler. Ey mü’minler, siz de O’na salevât getirin ve tam bir teslîmiyetle selâm verin!” (Ahzâb Suresi- 56)
Allah ve sayılarını kendisinden diğer kimsenin bilemediği melekleri, Peygamber Efendimiz’e devamlı salât etmektedirler. O hâlde biz de hayatımızın her ânında ebediyen Hz. Peygamber(s.a.v)’i hatırlamalı, O’na tam mânâsıyla teslîm olmalı ve çokça salât ü selâm göndermeliyiz.
Salavat, Hz. Peygamber’in mânevî şahsiyetini selâmlama manasında bir tabirdir
Sözlükte “dua, tâzim, rahmet” üzere manalara gelen salât ile (çoğulu salavât) “esenlik” mânasındaki selâm sözlerinden oluşan salât ü selâm, “aleyhi’s-salâtü ve’s-selâm” yahut “sallallāhü aleyhi ve sellem” halindeki dua cümlelerinin yerine daha çok Osmanlı Türkçesi’nde kullanılmıştır. Bu türlü dua etmeye “salavat getirme” denir.
Geçmiş periyotlarda tanzim edilmiş pek çok salavat örneği vardır. En kısa formda getirilen salavat şu biçimdedir:
“Allahümme salli alâ Muhammed” veya “Sallallahü aleyhi ve sellem” ya da
“Allahumme salli ala seyyidina Muhammed“ ya da “Allahumme Salli ala seyyidina Muhammedin ve ala ali seyyidina Muhammed” ya da Allahümme salli alâ Seyyidinâ Muhammedin ve alâ âlihî ve sahbihî ve bârik ve sellim” diye salât-u selam getirilir.
Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- şöyle buyurmuşlardır:
“Bir kimse bana salât ü selâm getirdiği vakit, onun selâmına karşılık vermem için Allah Teâlâ rûhumu iâde eder.” (Ebû Dâvûd, Menâsik, 96)
“Kim kabrimin yanında bana salât ederse ben onu işitirim. Kim de uzaktan salât ederse o bana ulaştırılır.” (Beyhakî, Şuab, II, 215)
Übey bin Kâ‘b -radıyallâhu anh- şöyle anlatır:
Peygamber -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz’e:
“–Yâ Rasûlâllah! Ben Siz’e çok salevât-ı şerîfe getiriyorum. Sanki bunu ne kadar yapmam gerekir?” diye sordum.
“–Dilediğin kadar.” buyurdular.
“–Duâlarımın dörtte birini salevât-ı şerîfeye ayırsam uygun olur mu?” diye sordum.
“–Dilediğin kadarını ayır. Fakat daha fazla vakit ayırırsan senin için âlâ olur.” buyurdular.
“–Öyleyse duâmın yarısını salevât-ı şerîfeye ayırayım!” dedim.
“–Dilediğin kadar yap. Lakin daha fazla vakit ayırırsan senin için güzel olur.” buyurdular. Ben yeniden:
“–Şu hâlde üçte ikisi kâfi mi?” diye sordum.
“–İstediğin kadar. Lakin artırırsan senin için güzel olur.” buyurdular.
“–Öyleyse duâya ayırdığım vaktin hepsinde Sana salevât-ı şerîfe getirsem nasıl olur?” deyince:
“–O takdirde Allah Teâlâ, dünya ve âhirete ilişkin bütün isteklerini ihsân eyler ve günahlarını bağışlar!” buyurdular. (Tirmizî, Kıyâmet, 23/2457; Hâkim, II, 457/3578; Beyhakî, Şuab, III, 85/1418; Abdurrazzâk, II, 214)
Salât ü selâm o kadar mühimdir ki Allah Rasûlü -sallâllâhu aleyhi ve sellem- şahsen kendisi de peygamberlik makâmına salât ü selâmda bulunmuştur. Bunu, Cenâb-ı Hakk’ın buyruğunu yerine getirmek ve ümmetine örnek olmak için yapmıştır.[1]
Bir mü’min, Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz’e salât ve selâm ederse Allah Rasûlü -sallâllâhu aleyhi ve sellem- ona daha güzeliyle[2] yanıt verir. Bu da bir mü’mine mükâfât olarak kâfi. Çünkü Peygamber Efendimiz’in duâsı Hak katında makbûldür, reddedilmez.
Bilhassa cuma günü salât ü selâm ile meşgul olmak, çok fazîletli bir ibadettir.
Ebu’d-Derdâ -radıyallâhu anh- anlatıyor:
Bir gün Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem-:
“–Cuma günü bana çok salevât getirin! Çünkü o gün, meleklerin hazır ve şâhid olduğu bir gündür.[3] O gün bir kişi bana salât ettiğinde onun salâtı kesinlikle bana arz edilir. Salevât getirmeyi bırakıncaya kadar bu durum bu türlü devam eder.” buyurdular. Ben:
“–Vefâtınızdan sonra da mı?” diye sordum. Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem-:
“–Evet, vefâtımdan sonra da! Allah Teâlâ peygamberlerin bedenlerini yemeyi yeryüzüne haram kılmıştır. Allâh’ın Nebîsi hayattadır ve ebediyen rızıklandırılır.” buyurdular. (İbn-i Mâce, Cenâiz, 65. Bkz. Ebû Dâvûd, Salât 201/1047, Vitir 26)
Hazret-i Ali -radıyallâhu anh- bu konuda şöyle demiştir:
“Her kim cuma günü Peygamberimiz’e yüz defa salevât getirirse kıyâmet günü mahşer yerine yüzü çok hoş ve ışıklı olarak gelir. Beşerler gıptayla, «Bu zât sanki hangi ameli işliyordu?» diye birbirlerine sorarlar.” (Beyhakî, Şuabu’l-Îmân, III, 212)
(Tirmizî, Deavât, 8/3380)
Hazret-i Ebû Bekir Sıddîk -radıyallâhu anh- şöyle buyurur:
“Hazret-i Peygamber -sallâllâhu aleyhi ve sellem-’e (ihlâsla) salevât getirmek; günahları, suyun ateşi söndürmesinden daha çabuk yok eder. Ona (muhabbetle) selâm göndermek, pek çok köle âzâd etmekten daha fazîletlidir. Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem-’i sevmek ise canların özünden ve Allah yolunda kılıç vurmaktan daha üstündür.”